چگونه با رژیم غذایی ، چاقی را در بزرگسالان درمان کنیم ؟

چاقی در بزرگسالان: رژیم درمانی

مقدمه
— مدیریت همه بیمارانی که اضافه وزن دارند یا مبتلا به چاقی هستند به ترکیبی از رژیم غذایی (به عنوان مثال، کاهش کالری دریافتی)، ورزش و اصلاح رفتار نیاز دارد. علاوه بر این، برخی از بیماران ممکن است در نهایت نیاز به درمان دارویی و/یا جراحی چاقی داشته باشند. خطر سلامت ناشی از چاقی بیش از حد باید قبل از شروع هر برنامه درمانی برای هر بیمار جداگانه ارزیابی شود. سپس انتخاب درمان را می توان با استفاده از ارزیابی ریسک و فایده (الگوریتم 1) انجام داد. انتخاب درمان به عوامل متعددی از جمله میزان اضافه وزن یا چاقی، بیماری های همراه و ترجیح بیمار بستگی دارد.

اهداف کاهش وزن

– هنگام بحث در مورد برنامه کاهش وزن با یک بیمار، تعیین اهداف مهم است. پزشک باید با بیمار اهمیت کاهش وزن بر سلامت جسمی، ذهنی و عملکردی را بررسی کند.

●کاهش وزن 5 تا 7 درصد از وزن بدن فواید سلامتی بی شماری را به همراه دارد و باید به عنوان یک هدف اولیه کاهش وزن جستجو شود.

●کاهش وزن بیش از 5 درصد می تواند عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی مانند دیس لیپیدمی، فشار خون بالا و دیابت را کاهش دهد.

به عنوان مثال، در برنامه پیشگیری از دیابت (DPP)، یک کارآزمایی چند مرکزی در بیماران مبتلا به اختلال تحمل گلوکز، اصلاح شدید سبک زندگی با هدف کاهش وزن 7 درصدی، سرعت پیشرفت از اختلال تحمل گلوکز به دیابت را تا 58 درصد کاهش داد

در Look AHEAD (اقدامی برای سلامتی در دیابت)، یک کارآزمایی چند مرکزی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و شاخص توده بدنی (BMI) > 25 کیلوگرم بر متر مربع، مداخله سبک زندگی فشرده با هدف دستیابی و حفظ کاهش حداقل 7 درصدی وزن اولیه بدن منجر به کاهش وزن بیشتر و بهبود کنترل قند خون در مقایسه با مراقبت های معمول شد. سایر مزایای مداخله عبارتند از: کاهش استفاده از داروهای ضد فشار خون، استاتین ها و انسولین. کاهش بی اختیاری ادرار ، آپنه خواب ، کبد چرب ، بیماری کلیوی، افسردگی، و نارضایتی از تصویر بدن. و بهبود در کیفیت زندگی ، عملکرد فیزیکی ، عملکرد جنسی و تحرک . هیچ کاهشی در حوادث قلبی عروقی وجود نداشت. با این حال، در بین تمام شرکت کنندگان در مطالعه (از جمله گروه مداخله و کنترل)، کاهش وزن حداقل 10 درصد در سال اول با کاهش خطر حوادث قلبی عروقی کشنده و غیرکشنده در 10 سال مرتبط بود (نسبت خطر [HR] 0.79; 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64-0.98) [19]. این نشان می دهد که اگر چه کاهش وزن 5 درصد دارای برخی از مزایای سلامتی است، 10 درصد یا بیشتر کاهش وزن برای مزایای قلبی عروقی مورد نیاز است.

میزان کاهش وزن

— میزان کاهش وزن مستقیماً با تفاوت بین انرژی دریافتی و مصرف انرژی فرد مرتبط است. کاهش دریافت کالری کمتر از هزینه باید منجر به نرخ اولیه قابل پیش بینی کاهش وزن شود که با کمبود انرژی مرتبط است . با این حال، پیش‌بینی کاهش وزن برای یک فرد می‌تواند دشوار باشد، زیرا طیفی از کاهش وزن وجود دارد که بین افراد و رژیم‌های غذایی متفاوت است. عواملی که پاسخ به رژیم غذایی را پیش بینی می کنند شامل رعایت رژیم غذایی و عوامل ژنتیکی موثر بر ترکیب بدن و مصرف انرژی است . به عنوان نمونه:

● مردان نسبت به زنان با قد و وزن مشابه با رعایت یک رژیم غذایی بیشتر وزن کم می کنند زیرا مردان عموماً توده بدنی لاغرتر، درصد چربی بدن کمتری دارند و بنابراین انرژی بیشتری مصرف می کنند.

●افراد مسن‌تر انرژی کمتری مصرف می‌کنند و بنابراین، وزن خود را کندتر از افراد جوان‌تر کاهش می‌دهند. سرعت متابولیسم تقریباً 2 درصد در هر دهه کاهش می یابد .
سرعت اولیه کاهش وزن ممکن است نشانگر موفقیت درازمدت باشد. در کارآزمایی Look AHEAD (اقدامی برای سلامتی در دیابت)، افرادی که در بالاترین میزان کاهش وزن در مقایسه با کمترین یک سوم وزن پس از یک و دو ماه قرار داشتند، احتمال بیشتری داشت که در سال 8 به کاهش وزن ≥5 درصدی دست یابند و/یا حفظ کنند .

چندین روش برای تخمین رسمی مصرف انرژی وجود دارد. ما استفاده از معیارهای سازمان جهانی بهداشت (WHO) را پیشنهاد می کنیم (جدول 1). این روش امکان تخمین مستقیم نرخ متابولیک استراحت (RMR) و محاسبه انرژی مورد نیاز روزانه را فراهم می کند. سطح فعالیت کم (1.3 x RMR) شامل افرادی است که زندگی بی تحرکی دارند. سطح فعالیت بالا (1.7 x RMR) برای افرادی که در مشاغلی که نیاز به کار دستی دارند یا بیمارانی که برنامه‌های ورزشی منظم روزانه دارند اعمال می‌شود [25].

تقریباً 22 کیلو کالری بر کیلوگرم برای حفظ یک کیلوگرم وزن بدن در بزرگسالان با وزن طبیعی لازم است. بنابراین، مصرف انرژی مورد انتظار یا محاسبه شده برای یک زن با وزن 100 کیلوگرم تقریباً 2200 کیلو کالری در روز است. تغییرپذیری 20± درصد می تواند نیازهای انرژی را تا 2620 کیلوکالری در روز یا کمتر از 1860 کیلوکالری در روز تامین کند. کمبود متوسط 500 کیلو کالری در روز باید منجر به کاهش وزن اولیه تقریباً 0.5 کیلوگرم در هفته (1 پوند در هفته) شود. با این حال، پس از سه تا شش ماه کاهش وزن، از دست دادن توده بدون چربی پاسخ وزن بدن به تغییر اولیه انرژی دریافتی را کند می کند و در نتیجه کاهش وزن مداوم را کاهش می دهد . برای تداوم کاهش وزن، محدودیت کالری بیشتر یا افزایش مصرف کالری (مثلاً از طریق افزایش سطح فعالیت) باید پس از افزایش وزن ایجاد شود.

رویکرد ما

توصیه های عمومی

— کاهش کل انرژی (کالری) دریافتی باید جزء اصلی هر مداخله کاهش وزن باشد . برای اجرای یک مداخله غذایی موفق، ما معمولاً یک یادآوری مختصر رژیم غذایی 24 ساعته را در طول بازدید از مطب انجام می دهیم. ما به بیماران در مورد اهمیت موارد زیر مشاوره می دهیم:

●حذف تمام نوشیدنی های کالری دار که اغلب منبع کالری های ناخواسته هستند و غذاهای فرآوری شده

●کنترل قسمتهای غذا

●نظارت بر خوردن خود

● اتخاذ یک رویکرد سالم و طولانی مدت برای غذا خوردن

نظارت خود، که اغلب شامل استفاده از یادداشت‌های غذایی، سوابق فعالیت و خود سنجیدن است، یکی از عناصر یک برنامه کاهش وزن رفتاری موفق است.

انواع رژیم های غذایی

— رژیم‌های معمولی به‌عنوان رژیم‌هایی تعریف می‌شوند که نیاز به انرژی بیش از 800 کیلوکالری در روز دارند . این رژیم ها در گروه های زیر قرار می گیرند:

●رژیم‌های کم کالری متعادل و نسخه‌های کم کالری رژیم‌های غذایی سالم (مانند رژیم‌های مدیترانه‌ای و رژیم‌های غذایی برای توقف فشار خون بالا [DASH])

●رژیم های غذایی کم چرب

●رژیم های کم کربوهیدرات و شاخص قند پایین

●رژیم های پر پروتئین

●رژیم های بسیار کم کالری

رژیم های مد روز (رژیم های غذایی شامل ترکیب غیرمعمول غذاها یا توالی غذا خوردن) بسیار محبوب هستند اما فقط برای مدت کوتاهی. اکثر رژیم های غذایی مد روز در دراز مدت پایدار نیستند

برنامه های تجاری کاهش وزن و برنامه های مبتنی بر اینترنت در جای دیگری مورد بحث قرار می گیرند.

این احتمال وجود دارد که غذاهای بسیار فرآوری شده، شیرین کننده های غیر مغذی و سایر افزودنی های مصنوعی ممکن است بر وزن بدن فراتر از کالری هایی که دارند به طور مستقیم یا غیرمستقیم از طریق اصلاح میکروبیوم روده تأثیر بگذارند . این یک منطقه از تحقیقات فشرده بدون نتایج قطعی است که توصیه های فعلی را تغییر دهد.

رژیم های کم کالری متعادل

— برنامه‌ریزی یک رژیم مستلزم انتخاب کالری دریافتی و سپس انتخاب مواد غذایی برای تأمین این میزان دریافتی است. مصرف غذاهایی با مواد مغذی کافی علاوه بر پروتئین، کربوهیدرات و اسیدهای چرب ضروری، مطلوب است. بنابراین، رژیم های کاهش وزن باید الکل، نوشیدنی های حاوی قند و بیشتر شیرینی های با غلظت بالا را به حداقل برسانند یا حذف کنند، زیرا ممکن است علاوه بر انرژی، مقادیر کافی از سایر مواد مغذی را نداشته باشند.

● وعده های غذایی با وعده غذایی – یک رویکرد ساده برای ارائه یک رژیم غذایی با کالری کنترل شده، استفاده از غذاهای بسته بندی شده جداگانه است، مانند نوشیدنی های رژیمی با فرمول های رژیمی با استفاده از رژیم های غذایی پودری یا مایع، وعده های تغذیه، غذای منجمد، و وعده های غذایی از پیش بسته بندی شده که می توانند در دمای اتاق نگهداری شوندبه عنوان منبع اصلی مواد مغذی.

وعده های غذایی منجمد و کم کالری حاوی 250 تا 350 کیلوکالری در بسته بندی می تواند یک راه مناسب و مغذی برای انجام این کار باشد. ما اغلب استفاده از رژیم های غذایی فورمولا یا وعده های صبحانه را برای صبحانه توصیه کرده ایم. رژیم های غذایی با فرمولا یا یک غذای ناهار منجمد برای ناهار؛ و یک غذای منجمد با کالری کنترل شده با سبزیجات اضافی برای شام. به این ترتیب می توان یک رژیم غذایی 1000 تا 1500 کیلوکالری در روز با کالری کنترل شده به دست آورد. در یک مطالعه تصادفی چهار ساله، جایگزینی دو وعده غذایی و دو میان‌وعده با غذاهای آماده‌شده با ویتامین‌ها و مواد معدنی کنترل‌شده، منجر به کاهش وزن اولیه و حفظ وزن بیشتر در مقایسه با یک رژیم غذایی هم‌کالری (8.4 ± 5.0 درصد در مقابل 4.9 ± 3.2 درصد).

برای بیماران، این رویکرد چندین مزیت دارد: برنامه ریزی وعده غذایی را ساده می کند. تعداد تصمیمات غذایی و زمان صرف شده برای پخت و پز و خرید را کاهش می دهد. و نظارت دقیق تر خود بر میزان کالری دریافتی را ترویج می کند. در تجربه بالینی ما، استفاده موفقیت‌آمیز از این رویکرد تا حد زیادی به عوامل مرتبط با ترجیحات بیمار، از جمله تمایل به امتحان کردن وعده‌های غذایی کنترل‌شده، رضایت از طعم و تنوع گزینه‌های غذایی، و پایداری درک شده از این نوع غذا بستگی دارد.

نسخه های کم کالری رژیم های غذایی سالم

• اصطلاح رژیم مدیترانه ای به یک الگوی غذایی اشاره دارد که در مناطق زیتون کاری مدیترانه رایج است. اگرچه در رژیم های غذایی مدیترانه ای تغییراتی وجود دارد، اما برخی از اجزای رایج وجود دارد که شامل سطح بالایی از چربی تک زنجیره ای غیراشباع نسبت به چربی اشباع شده است. مصرف زیاد سبزیجات، میوه ها، حبوبات، آجیل و غلات؛ مصرف متوسط شیر و محصولات لبنی، عمدتا به شکل پنیر؛ و مصرف نسبتا کم فرآورده های گوشتی.

به نظر می رسد رژیم غذایی مدیترانه ای با چندین فواید سلامتی از جمله کاهش خطرات قلبی عروقی و پیشگیری از دیابت مرتبط است . اثرات رژیم غذایی مدیترانه ای بر بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 به تفصیل بررسی می شود

• رژیم DASH شامل چهار تا پنج وعده میوه، چهار تا پنج وعده سبزیجات و دو تا سه وعده لبنیات کم چرب در روز و کمتر از 25 درصد رژیم غذایی از چربی است. رژیم DASH در هر دو جمعیت عادی و پرفشاری خون مورد مطالعه قرار گرفته است و نشان داده شده است که فشار سیستولیک و دیاستولیک را بیشتر از یک رژیم غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات به تنهایی کاهش می دهد .. نشان داده شده است که ترکیب یک رژیم غذایی با کالری محدود DASH با تقریباً 25 دقیقه فعالیت بدنی در روز منجر به کاهش وزن 5.8 کیلوگرمی در طول 26 هفته می شود .

رژیم های کم چرب

— رژیم‌های کم‌چرب یکی دیگر از استراتژی‌های استاندارد برای کمک به بیماران برای کاهش چاقی و کاهش وزن است ، و تقریباً همه دستورالعمل‌های رژیمی کاهش مصرف روزانه چربی را به کمتر از 30 درصد انرژی دریافتی توصیه می‌کنند. در یک متاآنالیز از 32 مطالعه تغذیه کنترل شده با جایگزینی همکالری کربوهیدرات به جای چربی، مصرف انرژی و کاهش چربی با رژیم های غذایی کم چرب بیشتر بود. علاوه بر این، یک گزارش اشاره کرد که افرادی که با موفقیت وزن خود را کاهش دادند، چندین استراتژی را اتخاذ کردند، که یکی از آنها خوردن یک رژیم غذایی کم چرب بود.

یک الگوی غذایی کم چرب با کربوهیدرات های سالم (مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل) با افزایش وزن مرتبط نیست. این توسط کارآزمایی اصلاح رژیم غذایی طرح سلامت زنان روی 48835 زن یائسه بالای 50 سال نشان داده شد که به طور تصادفی به یک مداخله غذایی که شامل جلسات گروهی و انفرادی برای ترویج کاهش مصرف چربی و افزایش میوه، سبزی، و کل بود، تقسیم شدند. غلات، اما اهداف کاهش وزن یا محدودیت کالری را شامل نمی شد، یا برای گروه کنترلی که فقط مواد آموزشی رژیمی دریافت می کردند . پس از میانگین 7.5 سال پیگیری، نتایج زیر مشاهده شد:

●افراد گروه مداخله در سال اول وزن کم کردند (میانگین 2.2 کیلوگرم) و وزن کمتری نسبت به گروه کنترل در 7.5 سال حفظ کردند (تفاوت 1.9 کیلوگرم در یک سال و 0.4 کیلوگرم در 7.5 سال).

هیچ تمایلی به افزایش وزن در گروه مداخله به طور کلی یا زمانی که براساس سن، قومیت، یا شاخص توده بدنی (BMI) طبقه بندی شده بودند، مشاهده نشد.

●کاهش وزن مربوط به میزان مصرف چربی بود و در افرادی که درصد انرژی خود را از چربی بیشتر کاهش دادند، بیشترین میزان را داشت. روند مشابه، اما کمتر، با افزایش مصرف سبزیجات و میوه مشاهده شد.

رژیم کم چرب را می توان به دو صورت اجرا کرد. ابتدا، متخصص تغذیه می‌تواند برنامه‌های منوی خاصی را در اختیار بیمار قرار دهد که بر استفاده از غذاهای کم‌چرب تأکید دارد. به عنوان یک دستورالعمل، اولا اگر غذایی در دهان شما “ذوب” شود، احتمالاً چربی در آن وجود دارد. ثانیاً، می توان به افراد آموزش داد که گرم های چربی را به عنوان جایگزینی برای شمارش کالری بشمارند. چربی 9.4 کیلو کالری در گرم دارد. بنابراین محاسبه تعداد گرم چربی که یک فرد می تواند برای هر سطح انرژی دریافتی بخورد بسیار آسان است.

بسیاری از متخصصان توصیه می کنند کالری را از چربی به کمتر از 30 درصد کل کالری نگه دارید. از نظر عملی، این به معنای خوردن تقریباً 33 گرم چربی برای هر 1000 کالری در رژیم غذایی است. برای سادگی، به ازای هر 1000 کیلو کالری، 30 گرم چربی یا کمتر استفاده می کنیم. برای یک رژیم 1500 کالری، این به معنای تقریباً 45 گرم یا کمتر چربی است که می‌توان با استفاده از برچسب‌های اطلاعات تغذیه‌ای روی بسته‌های مواد غذایی شمارش کرد.

رژیم های کم کربوهیدرات

— طرفداران رژیم های کم کربوهیدرات استدلال کرده اند که افزایش اپیدمی چاقی ممکن است تا حدی به دلیل رژیم های کم چرب و پر کربوهیدرات باشد. اما این ممکن است به نوع کربوهیدرات هایی که خورده می شوند، مانند تنقلات پر انرژی و نوشیدنی های حاوی قند یا فروکتوز بالا بستگی داشته باشد. اگر یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات انتخاب شود، انتخاب های سالم برای چربی (چربی های تک زنجیره و چند زنجیره غیراشباع) و پروتئین (ماهی، آجیل، حبوبات و مرغ) به دلیل ارتباط بین مصرف چربی اشباع شده و خطر بیماری عروق کرونر قلب باید تشویق شوند.

رژیم های کم کربوهیدرات (60 تا 130 گرم) و کربوهیدرات بسیار کم (0 تا <60 گرم) برای کاهش وزن کوتاه مدت موثرتر از رژیم های کم چرب هستند، اگرچه احتمالاً برای کاهش وزن طولانی مدت نیستند. یک متاآنالیز از پنج کارآزمایی نشان داد که در 6 ماه کاهش وزن رژیم کم کربوهیدرات نسبت به رژیم کم چرب بیشتر بود ولی این کاهش وزن در 12 ماه بعد پایدار نبود . محدودیت کربوهیدرات ها منجر به آزاد شدن گلیکوژن می شود و اگر دریافت کربوهیدرات کمتر از 50 گرم در روز باشد، کتوز ایجاد می شود. کاهش وزن سریع اتفاق می افتد، در درجه اول به دلیل تجزیه گلیکوژن و از دست دادن مایعات به جای از دست دادن چربی می باشد ، علاوه بر این، رژیم های کتوژنیک با کربوهیدرات بسیار کم با افزایش اندکی در مصرف انرژی همراه است که با گذشت زمان کاهش می یابد .

یک رژیم کم کربوهیدرات را می توان به دو روش اجرا کرد، یا با کاهش کل کربوهیدرات یا با مصرف غذاهایی با شاخص گلیسمی یا بار گلیسمی کمتر (جدول 2). با این حال، رویکرد دوم سود نامشخصی دارد. در یک متاآنالیز کارآزمایی‌هایی که رژیم‌های غذایی با شاخص گلیسمی پایین و بالا را مقایسه کردند، تفاوت معنی‌داری در کاهش وزن، لیپیدها، اندازه‌های آنتروپومتریک، هموگلوبین گلیکوزیله (A1C) و گلوکز ناشتا وجود نداشت .

رژیم‌های کم کربوهیدرات با انتخاب‌های سالم برای چربی و پروتئین ممکن است اثرات مفید دیگری با توجه به خطر ابتلا به دیابت نوع 2، بیماری عروق کرونر قلب و برخی سرطان‌ها داشته باشند، به‌ویژه اگر به نوع و مقدار آن توجه شود. طی 26 سال پیگیری زنان در مطالعه سلامت پرستاران و 20 سال پیگیری مردان در مطالعه پیگیری متخصصان بهداشت، رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات در بالاترین نسبت مرگ و میر کمتر به هر علت (نسبت خطر [HR] 0.80، 95٪ فاصله اطمینان (CI): 0.75-0.85) و مرگ و میر قلبی عروقی (HR 0.77، 95٪ CI: 0.68-0.87) مرتبط است. در مقابل،رژیم پروتئین و چربی حیوانی، در بالاترین نسبت مرگ و میر بیشتر همه علت‌ها (HR 1.23، 95% فاصله اطمینان (CI): 1.11-1.37) و قلبی عروقی (HR 1.14، 95% CI: 1.01-1.29) همراه بود. .

رژیم های بسیار کم کربوهیدرات ممکن است با عوارض جانبی بیشتری نسبت به رژیم های کم چرب همراه باشد. در یکی از کارآزمایی‌هایی که در بالا ذکر شد، تعدادی از علائم به طور قابل‌توجهی در گروه کم کربوهیدرات در مقایسه با گروه رژیم غذایی کم‌چرب به طور قابل‌توجهی بیشتر رخ می‌دهد. اینها شامل یبوست (68 در مقابل 35 درصد)، سردرد (60 در مقابل 40 درصد)، بوی بد دهان (38 در مقابل 8 درصد)، گرفتگی عضلات (35 در مقابل 7 درصد)، اسهال (23 در مقابل 7 درصد)، ضعف عمومی (25 در مقابل 8 درصد). و راش (13 در مقابل 0 درصد) بود .

رژیم های پر پروتئین

– رژیم‌های غذایی با پروتئین بالا، که در آن حداقل 20 درصد کالری روزانه از پروتئین تأمین می‌شود، برای درمان چاقی توصیه شده‌اند، زیرا سیرکننده‌تر هستند و گرمازایی را تحریک می‌کنند . در یک متاآنالیز کارآزمایی‌ها که اثرات طولانی‌مدت رژیم‌های کم‌چرب با محتوای پروتئین بالا یا کم را مقایسه می‌کرد، تفاوت معنی‌داری در کاهش وزن، دور کمر، چربی‌ها و فشار خون وجود نداشت. در متاآنالیز دیگری از کارآزمایی‌ها که اثرات کوتاه‌مدت را ارزیابی می‌کرد (میانگین مدت آزمایش 12 هفته)، کاهش متوس…
رژیم های بسیار کم کالری
رژیم‌های غذایی با سطح انرژی بین 200 تا 800 کیلو کالری در روز، «رژیم‌های بسیار کم کالری» نامیده می‌شوند، در حالی که رژیم‌های زیر 200 کیلوکالری در روز را می‌توان رژیم‌های گرسنگی نامید. اساس این رژیم‌ها این تصور بود که هرچه کالری دریافتی کمتر باشد، کاهش وزن سریع‌تر خواهد بود، زیرا انرژی خارج‌شده از ذخایر چربی بدن تابعی از کمبود انرژی است. گرسنگی رژیم غذایی بسیار کم کالری نهایی است و منجر به سریع ترین کاهش وزن می شود. رژیم های غذایی گرسنگی اگرچه زمانی محبوب بودند، اما برای درمان چاقی توصیه نمی شوند.

نشان داده نشده است که رژیم های بسیار کم کالری نسبت به رژیم های معمولی برای کاهش وزن طولانی مدت برتری دارند. در متاآنالیز دیگری از کارآزمایی‌ها که اثرات کوتاه‌مدت را ارزیابی می‌کرد (میانگین مدت آزمایش 12 هفته)، کاهش متوسطی در وزن، توده چربی و تری‌گلیسرید در مقایسه با رژیم پروتئین استاندارد مشاهده شد . اگر چربی رژیم ثابت نگه داشته شود، انرژی ناشی از منابع کربوهیدرات با کاهش انرژی پروتئین رژیم غذایی افزایش می یابد. بنابراین، بیمارانی که به طور تصادفی به رژیم غذایی کم‌چرب و پر پروتئین اختصاص داده شده‌اند، مصرف کربوهیدرات‌های کمتری نسبت به افرادی که در رژیم غذایی کم‌چرب و کم پروتئین اختصاص داده شده بودند (معمولاً 40 در مقابل 55 تا 65 درصد کالری دریافتی روزانه) داشتند

رژیم های غذایی با پروتئین بالا ممکن است حفظ وزن را بهبود بخشد

رژیم های بسیار کم کالری

رژیم‌های غذایی با سطح انرژی بین 200 تا 800 کیلو کالری در روز، «رژیم‌های بسیار کم کالری» نامیده می‌شوند، در حالی که رژیم‌های زیر 200 کیلوکالری در روز را می‌توان رژیم‌های گرسنگی نامید. اساس این رژیم‌ها این تصور بود که هرچه کالری دریافتی کمتر باشد، کاهش وزن سریع‌تر خواهد بود، زیرا انرژی خارج‌شده از ذخایر چربی بدن تابعی از کمبود انرژی است. گرسنگی رژیم غذایی بسیار کم کالری نهایی است و منجر به سریع ترین کاهش وزن می شود. رژیم های غذایی گرسنگی اگرچه زمانی محبوب بودند، اما برای درمان چاقی توصیه نمی شوند.

نشان داده نشده است که رژیم های بسیار کم کالری نسبت به رژیم های معمولی برای کاهش وزن طولانی مدت برتری دارند. در یک متاآنالیز شش کارآزمایی که رژیم‌های بسیار کم کالری را با رژیم‌های کم کالری معمولی مقایسه کرد، کاهش وزن کوتاه‌مدت با رژیم‌های بسیار کم کالری بیشتر بود (16.1 در مقابل 9.7 درصد وزن اولیه)، اما تفاوتی در رژیم‌های طولانی مدت نداشت. کاهش وزن دوره ای (6.3 در مقابل 5.0 درصد در یک تا پنج سال) .

از عوارض رژیم های بسیار کم کالری می توان به ریزش مو، نازک شدن پوست و سردی اشاره کرد. این رژیم ها در افرادی که شیرده یا باردار هستند و در کودکانی که برای رشد خطی به پروتئین نیاز دارند منع مصرف دارد. مانند همه رژیم‌های غذایی، تجمع کلسترول از ذخایر چربی محیطی افزایش می‌یابد، بنابراین خطر ابتلا به سنگ کیسه صفرا را افزایش می‌دهد.

رژیم های بسیار کم کالری باید برای افرادی که به کاهش وزن سریع برای هدف خاصی مانند جراحی نیاز دارند، اختصاص داده شود. بازیابی وزن زمانی که رژیم قطع می شود اغلب سریع است و بهتر است از روشی پایدارتر استفاده کنید تا از روشی که نمی توان آن را ادامه داد.

روزه متناوب

— استراتژی‌های روزه‌داری متناوب، از جمله روزه‌داری متناوب و تغذیه با محدودیت زمانی، به‌عنوان رویکردهای کاهش وزن مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اگرچه شواهدی مبنی بر اثربخشی آنها متفاوت است.

در کارآزمایی‌هایی که اثربخشی روزه‌داری متناوب را ارزیابی می‌کنند:

●در یک کارآزمایی 12 هفته‌ای شامل 32 نفر، روزه‌داری متناوب (25 درصد انرژی مصرف‌شده در روزهای “سریع” متناوب با روزهای “عید” آزادانه) منجر به کاهش وزن 5.2- کیلوگرم در مقایسه با گروه شاهد(بدون محدودیت کالری) گروه شد.

●در یک کارآزمایی یک ساله شامل 100 فرد مبتلا به چاقی، روزه داری متناوب (25 درصد از کل انرژی مصرف شده در روزهای “روزه” و 125 درصد مصرف شده در روزهای “عید”) با محدودیت کالری (75 درصد از کل انرژی) مقایسه شد. نیازهای مصرف روزانه) یا کنترل بدون مداخله. در 6 و 12 ماهگی، در مقایسه با گروه شاهد، میانگین کاهش وزن برای افراد در گروه روزه‌داری متناوب و در گروه محدودیت کالری روزانه مشابه بود.

تغذیه با محدودیت زمانی (TRF) نوعی از روزه داری متناوب است که در آن قطع غذا در زمان معینی در هر روز (مثلاً در اوایل بعد از ظهر) منجر به یک دوره طولانی روزه داری می شود که تا روز بعد ادامه می یابد. مکانیسم هایی که توسط آن روزه متناوب (از جمله TRF) بر سلامت تأثیر می گذارد به طور کامل شناخته نشده است، اما ممکن است شامل بهبود حساسیت به انسولین و اثرات ضد التهابی باشد. اگرچه کارآزمایی‌های کوتاه‌مدت TRF نشان داده‌اند که همسویی دوره تغذیه با ریتم‌های شبانه‌روزی ممکن است منجر به کاهش وزن و بهبود پارامترهای متابولیک شود ، کارآزمایی‌های طولانی‌مدت اثربخشی TRF را نشان نداده‌اند. به عنوان مثال، در یک کارآزمایی تصادفی شده شامل 139 بزرگسال مبتلا به چاقی، شرکت کنندگان به طور تصادفی به محدودیت کالری به اضافه TRF (هشت ساعت در روز) یا محدودیت کالری به تنهایی تقسیم شدند. در 12 ماهگی، هر دو گروه وزن کم کردند (به ترتیب 8- کیلوگرم و 4/6- کیلوگرم)، اما کاهش وزن بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.

انتخاب یک رژیم غذایی

– اجماع عمومی بر این است که دریافت بیش از حد کالری از هر منبعی که با سبک زندگی کم تحرک مرتبط است، باعث افزایش وزن و چاقی می شود. بنابراین هدف رژیم درمانی کاهش کل کالری مصرفی است. پیشنهاد می کنیم به جای تمرکز بر یک ماده مغذی خاص، یک الگوی غذایی از غذاهای سالم، مانند رویکردهای غذایی برای توقف فشار خون بالا (DASH) یا رژیم غذایی مدیترانه ای انتخاب کنید.

مقایسه مستقیم رژیم‌های کم‌چرب، کم کربوهیدرات و کم پروتئین شواهد متفاوتی را به دست آورده است، با برخی از مطالعات کاهش وزن بیشتر با رژیم‌های کم کربوهیدرات را نشان می‌دهد، در حالی که برخی دیگر تفاوتی را نشان نداده‌اند . در اکثر بیماران، ترکیب درشت مغذی‌های وعده‌های غذایی تأثیر کمتری بر کاهش وزن نسبت به میزان پایبندی دارد. با این حال، در جمعیت‌های خاص بیماران، اصلاح ترکیبات درشت مغذی‌ها ممکن است پایبندی، الگوهای غذایی، کاهش وزن، پروفایل‌های متابولیک، کاهش فاکتورهای خطر و/یا نتایج بالینی را بهینه کند.

به طور کلی، رژیم های غذایی که بر کاهش کربوهیدرات های تصفیه شده، گوشت های فرآوری شده و غذاهای سرشار از سدیم و چربی ترانس تاکید دارند. اعتدال در گوشت قرمز فرآوری نشده، مرغ، تخم مرغ و شیر؛ و مصرف زیاد میوه ها، آجیل، ماهی، سبزیجات، روغن های گیاهی، غلات کامل فرآوری شده، حبوبات و ماست ترجیح داده می شود . این رویکرد به انعطاف پذیری و ترجیح شخصی بیشتر در رژیم غذایی اجازه می دهد و ممکن است پایبندی طولانی مدت را بهبود بخشد.

رژیم‌های بسیار کم کربوهیدرات (مثلاً اتکینز) مؤثرتر از رژیم‌های دیگر (مثلاً بار گلیسمی پایین [مثلاً زون]، بسیار کم چربی [مثلاً اورنیش] یا کم‌چرب [مثلاً رژیم‌های غذایی LEARN]) تا 12 ماه بود . با این حال، ترکیب بهینه درشت مغذی ها برای کاهش وزن طولانی مدت یا حفظ وزن ناشناخته است و احتمالاً به عوامل فردی بستگی دارد. این عوامل ممکن است شامل فعل و انفعالات بین ژن و رژیم غذایی و ترشح انسولین پایه باشد . با این حال، در یک کارآزمایی بر روی 609 بزرگسال دارای اضافه وزن که به طور تصادفی به یک رژیم غذایی سالم کم چرب یا یک رژیم غذایی سالم کم کربوهیدرات اختصاص داده شدند، هیچ اثر متقابلی بین کاهش وزن و الگوی ژنوتیپ (حساس به چربی کم یا حساس به کربوهیدرات کم) و سطح ترشح انسولین پایه وجود نداشت. به نظر می رسد یک عامل تعیین کننده اصلی کاهش وزن، میزان پایبندی به رژیم غذایی است، صرف نظر از ترکیب درشت مغذی خاص . بنابراین، علاوه بر انتخاب بیمار، اصلاح رفتاری را برای بهبود انطباق رژیم غذایی با هر نوع رژیم غذایی پیشنهاد می کنیم. اصلاح رفتار ممکن است بیشترین تأثیر را در کاهش وزن طولانی مدت داشته باشد.

نقش ترکیب درشت مغذی ها

– تأثیر ترکیب رژیم غذایی خاص بر تغییر وزن نامشخص است. وقتی انرژی حاصل از کربوهیدرات های غذایی کاهش می یابد، انرژی حاصل از منابع چربی یا پروتئین باید افزایش یابد. برعکس این هم صادق است؛ هنگامی که انرژی حاصل از چربی های غذایی کاهش می یابد، انرژی ناشی از منابع کربوهیدرات یا پروتئین افزایش می یابد. این بحث عمدتاً بر این موضوع متمرکز شده است که آیا رژیم‌های غذایی کم‌چرب یا کم کربوهیدرات می‌توانند باعث کاهش وزن و حفظ آن در طولانی مدت شوند. با این حال، موفقیت چنین رژیم هایی ممکن است به نوع کربوهیدرات یا نوع چربی مصرفی بستگی داشته باشد.

در یک متاآنالیز 48 کارآزمایی تصادفی شده (7286 نفر) که برنامه های غذایی مختلف (عمدتاً کم کربوهیدرات، درشت مغذی متوسط یا کم چربی) را با یک مقایسه کننده (بدون رژیم غذایی یا برنامه غذایی رقیب) مقایسه کردند، همه برنامه های رژیم غذایی منجر به وزن قابل توجهی شدند. کاهش وزن (تقریباً 6 تا 8 کیلوگرم در شش ماهگی) در مقایسه با عدم رژیم غذایی . در پیگیری 12 ماهه، میانگین کاهش وزن همه برنامه های رژیم غذایی 1 تا 2 کیلوگرم کمتر از پیگیری شش ماهه بود. تفاوت کاهش وزن بین رژیم های غذایی فردی حداقل بود.

کارآزمایی‌ها و متاآنالیزهای فردی که به طور خاص رژیم‌های کم‌چرب را با رژیم‌های کم کربوهیدرات یا بسیار کم کربوهیدرات مقایسه می‌کنند، نتایج متناقضی با توجه به تأثیر ترکیب درشت مغذی‌ها بر کاهش وزن دارند در یک مرور سیستماتیک از پنج کارآزمایی با پیگیری بیش از 12 ماه، رژیم مدیترانه ای منجر به کاهش وزن مشابه (4.1- تا 10.1- کیلوگرم) مانند رژیم کم کربوهیدرات (4.7- تا 7.7- کیلوگرم) و کاهش وزن بیشتر از یک رژیم غذایی کم چرب (2.9 تا -5 کیلوگرم) [84]. تنوع زیادی در کاهش وزن در آزمایش‌ها، در رژیم‌های غذایی فردی و بین افراد برای رژیم‌های فردی وجود داشت.

مشاهدات زیر طیفی از یافته ها را در کارآزمایی های فردی نشان می دهد:

●در یک کارآزمایی، 322 نفر با چاقی متوسط (86 درصد مردان بودند ) به طور تصادفی به یک غذای کم چرب (کالری محدود)، رژیم مدیترانه ای (با چربی متوسط، کالری محدود، غنی از سبزیجات، کم گوشت قرمز) یا رژیم کم کالری، رژیم کربوهیدراتی (کالری غیرمحدود) به مدت دو سال تقسیم شدند.. میزان پایبندی بالاتر از موارد گزارش شده در کارآزمایی های قبلی بود (به ترتیب 95.4 و 84.6 درصد در یک و دو سال). کاهش وزن با رژیم های مدیترانه ای و کم کربوهیدرات بیشتر از رژیم کم چرب بود (میانگین کاهش وزن به ترتیب 4.4، 4.7 و 2.9 کیلوگرم).

در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، بیشترین بهبود در کنترل قند خون با رژیم غذایی مدیترانه ای رخ داد. در میان همه گروه‌ها، کاهش وزن برای کسانی که مطالعه دو ساله را به پایان رساندند بیشتر از کسانی بود که کناره‌گیری کردند.

●یک کارآزمایی تصادفی شده دیگر چهار رژیم غذایی مختلف را در 311 زن پیش از یائسگی با اضافه وزن یا چاقی مقایسه کرد: کربوهیدرات بسیار کم (اتکینز). رژیم متعادل درشت مغذی ها کنترل کننده بار گلیسمی (zone )؛ محدودیت کلی کالری، کم چرب (LEARN)؛ و بسیار کم چرب (اورنیش) lrhdsi an . در تجزیه و تحلیل قصد درمان در یک سال، میانگین کاهش وزن در گروه رژیم اتکینز در مقایسه با گروه های دیگر بیشتر بود (به ترتیب 4.7، 1.6، 2.2 و 2.6 کیلوگرم). مقایسه‌های دو گروه با هم تفاوت معنی‌داری را فقط برای اتکینز در مقابل zone نشان داد.

میزان پایبندی به رژیم غذایی (77 تا 88 درصد) در بین گروه ها مشابه و بهتر از کارآزمایی های قبلی بود. در هر گروه، پایبندی به طور قابل توجهی با کاهش وزن مرتبط بود .

●در بزرگترین کارآزمایی تا به امروز، 811 بزرگسال دارای اضافه وزن یا چاقی به طور تصادفی به یکی از چهار رژیم غذایی بر اساس محتوای درشت مغذی تقسیم شدند: چربی کم یا زیاد (20 تا 40 درصد)، که کربوهیدرات را در 35، 45، 55 یا 65 درصد و پروتئین متوسط یا زیاد (15 تا 25 درصد) تقسیم شدند . پس از شش ماه، میانگین کاهش وزن در هر گروه 6 کیلوگرم بود. تا دو سال ، میانگین کاهش وزن 3 تا 4 کیلوگرم بود و کاهش وزن در همه گروه‌ها یکسان بود. بسیاری از شرکت کنندگان در دستیابی به سطوح هدف درشت مغذی ها مشکل داشتند. افرادی که بیشترین تعداد جلسات گروهی را شرکت کردند (بیشترین رعایت کننده) بیشترین وزن را از دست دادند.

با این حال، مستقل از کاهش وزن، رژیم های غذایی خاص ممکن است با مزایای سلامتی بیشتری همراه باشد. به عنوان مثال، رژیم غذایی مدیترانه ای با مرگ و میر کمتری همراه است

ترجمه تحقیق به عمل

— هیچ رژیم غذایی واحدی وجود ندارد که برای همه بیماران مناسب باشد. انواع استراتژی های غذایی وجود دارد که می تواند در کاهش کالری دریافتی و کاهش وزن موثر باشد. بیماران اغلب برای انتخاب استراتژی غذایی مناسب برای آنها بر اساس عادات غذایی معمول و ترجیحات غذایی، سبک یادگیری ترجیحی و قابلیت ها، و توانایی درک شده برای مدیریت گرسنگی، حفظ پایبندی و حفظ لذت از خوردن، به راهنمایی نیاز دارند.

در تجربه ما، برخی از بیماران ترجیح می‌دهند با استفاده از کتاب‌های رژیم غذایی خودیاری، برنامه‌های کاربردی تلفن همراه («برنامه‌ها»)، یا برنامه‌های مبتنی بر اینترنت، استراتژی رژیم غذایی خود را دنبال کنند. سایر بیماران برنامه‌های مداخله‌ای در سبک زندگی را ترجیح می‌دهند که آموزش در مورد تغذیه، فعالیت، و موضوعات رفتاری ارائه می‌دهد و شامل عنصر حمایت گروهی و تبادل اطلاعات از طریق جلسات حضوری یا جلسات مجازی (تماس‌های کنفرانس تلفنی یا بهداشت از راه دور) است.

برخی از بیماران مشاوره فردی را ترجیح می دهند و از ارجاع به یک متخصص تغذیه که می تواند یک برنامه غذایی را بر اساس ارزیابی فردی از الگوی غذایی معمول، ترجیحات غذایی، اهداف متابولیک، قابلیت یادگیری، در دسترس بودن غذا و عوامل اجتماعی-اقتصادی شخصی سازی کند، سود می برند. یک متخصص تغذیه می‌تواند با استفاده از یک رویکرد تصمیم‌گیری مشترک، استراتژی اجرای رژیم غذایی را برای هر بیمار تنظیم کند تا به تعیین اینکه آیا رویکرد شمارش (کالری، گرم چربی، یا کربوهیدرات)، الگوی غذا/رویکرد منو، استفاده از غذاهای کنترل‌شده در وعده غذایی یا دستورالعمل ها و اهداف فردی برای شکل دادن به غذا خوردن در طول زمان برای سبک یادگیری ترجیحی بیمار مناسب است. پس از ایجاد یک برنامه، متخصص تغذیه بیماران را در یک سری از ویزیت‌ها راهنمایی می‌کند تا با استفاده از انواع استراتژی‌های شناختی و رفتاری، این برنامه را در سبک زندگی آنها ادغام کند .

یک رویکرد نظام‌مند برای ارزیابی بیمار برای پیش‌بینی بهتر پاسخ و بهبود انتخاب رویکردهای مختلف موجود، به‌اصطلاح فنوتیپ‌سازی رفتاری یا روانی-اجتماعی، یک حوزه تحقیقاتی در حال توسعه است.

نقش مشاوره غذایی

— مشاوره غذایی ممکن است باعث کاهش وزن متوسط و کوتاه مدت شود. این موضوع در جای دیگری به تفصیل بررسی شده است. (به «چاقی در بزرگسالان: رفتار درمانی»، بخش «عناصر تغییر رفتار» و «چاقی در بزرگسالان: رفتار درمانی»، بخش «اثربخشی» مراجعه کنید.)

حفظ کاهش وزن

● سازگاری‌هایی که به افزایش وزن کمک می‌کنند – اگرچه بسیاری از افراد در کاهش وزن با رژیم غذایی موفق بوده‌اند، اما به دلیل سازگاری‌های زیر، بیشتر یا بیشتر وزن از دست رفته را دوباره به دست می‌آورند:

کاهش در مصرف انرژی ناشی از کاهش وزن (شکل 1) [88].

•تغییرات در سیگنال های هورمونی محیطی که اشتها را تنظیم می کند (جدول 3). گرلین که اشتها را تحریک می کند و پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز (GIP) که ممکن است ذخیره انرژی را افزایش دهد، پس از کاهش وزن ناشی از رژیم غذایی افزایش می یابد. سایر واسطه های در گردش که مصرف غذا را مهار می کنند (مانند لپتین، پپتید YY، کوله سیستوکینین، آمیلین) کاهش می یابد. این سازگاری های هورمونی می توانند حداقل یک سال پس از کاهش وزن ناشی از رژیم غذایی ادامه داشته باشند و در مجموع علیه حفظ کاهش وزن توطئه کنند [89]. (به «گرلین»، بخش «چاقی» و «چاقی: مشارکت ژنتیکی و پاتوفیزیولوژی»، بخش «فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی چاقی» مراجعه کنید.)

ورزش و مداخلات رفتاری دو راهبرد مهم برای کاهش این عوامل هستند. (به «چاقی در بزرگسالان: مروری بر مدیریت»، بخش «حفظ کاهش وزن» و «چاقی در بزرگسالان: نقش فعالیت بدنی و ورزش»، بخش «اهمیت ورزش در حفظ کاهش وزن» و «چاقی در بزرگسالان» مراجعه کنید. : رفتار درمانی، بخش “حفظ کاهش وزن”.)

●رژیم های حفظ وزن – اینکه آیا ترکیب درشت مغذی های یک رژیم، مستقل از کل کالری دریافتی، تأثیری بر حفظ وزن طولانی مدت دارد یا خیر، ناشناخته است. از آنجایی که پیروی طولانی مدت از یک رژیم غذایی حفظ وزن احتمالاً مهمترین عامل تعیین کننده موفقیت است، رژیم بهینه حفظ وزن به اولویت و عوامل فردی بستگی دارد که در بالا توضیح داده شد.

همانند کاهش وزن فعال، توافق کمی در مورد ترکیب بهینه درشت مغذی ها برای حفظ کاهش وزن وجود دارد. اثرات سیرکننده رژیم‌های با پروتئین بالا و با شاخص گلیسمی پایین، علاقه‌ای به دستکاری ترکیب پروتئین و شاخص گلیسمی در رژیم‌های حفظ وزن ایجاد کرده است [90،91]. به عنوان مثال، در یک کارآزمایی چند مرکزی از پنج رژیم غذایی آزادانه برای جلوگیری از افزایش مجدد وزن در طی 26 هفته، 773 بزرگسال که با موفقیت 8 درصد از وزن بدن خود را در یک رژیم غذایی کم کالری (800 تا 1000 کیلو کالری در روز) از دست داده بودند، به طور تصادفی انتخاب شدند. در یک طرح فاکتوریل دو به دو به یک رژیم غذایی با پروتئین بالا یا کم (25 در مقابل 13 درصد کل کالری)، شاخص گلیسمی بالا یا پایین، یا رژیم غذایی کنترل (محتوای پروتئین متوسط) اختصاص داده شده است [90]. در تجزیه و تحلیل قصد درمان، افزایش وزن در طول کارآزمایی در گروه‌های کم پروتئین در مقابل پر پروتئین (میانگین اختلاف 0.93 کیلوگرم) و در گروه‌های با شاخص گلیسمی بالا در مقابل پایین (تفاوت میانگین 0.95 کیلوگرم) متوسط بود، اما به طور قابل‌توجهی بیشتر بود. تنها افرادی که در گروه رژیم غذایی با پروتئین بالا و با شاخص گلیسمی پایین بودند به کاهش وزن ادامه دادند (میانگین تغییر 0.38- کیلوگرم). کارآزمایی با نرخ متوسط ترک تحصیل (29 درصد) و پیگیری کوتاه مدت (شش ماه) محدود شد. (به “رژیم های غذایی پر پروتئین” در بالا و “رژیم های غذایی کم کربوهیدرات” در بالا مراجعه کنید.)

در یک کارآزمایی متقاطع کوچک چهار هفته‌ای بر روی 21 بزرگسال جوان با اضافه وزن یا چاقی که 10 تا 15 درصد کاهش وزن داشتند، رژیم کم‌چرب منجر به کاهش استراحت و کل انرژی مصرفی در مقایسه با شاخص گلیسمی پایین و بسیار پایین شد. رژیم های کربوهیدراتی [92]. با توجه به پیگیری کوتاه مدت در مطالعه، پیامدهای بالینی برای حفظ کاهش وزن ناشناخته است.
محدودیت کالری و ماندگاری طولانی مدت
— در برخی [93،94]، اما نه همه [95]، مطالعات، محدودیت طولانی مدت کالری باعث بهبود طول عمر در جوندگان و پستانداران غیرانسانی شد، اما تأثیر محدودیت کالری بر طول عمر در انسان ناشناخته است [96]. فرض بر این است که اثرات ضد پیری محدودیت کالری به دلیل کاهش مصرف انرژی و در نتیجه کاهش تولید گونه‌های فعال اکسیژن (و در نتیجه کاهش آسیب اکسیداتیو) است. علاوه بر این، سایر اثرات متابولیک مرتبط با محدودیت کالری، مانند بهبود حساسیت به انسولین، نیز ممکن است اثر ضد پیری داشته باشد. در یک کارآزمایی روی 48 فرد کم تحرک و اضافه وزن، شش ماه محدودیت کالری (با یا بدون ورزش) منجر به کاهش وزن قابل توجهی شد که انتظار می رفت [97]. علاوه بر این، کاهش با واسطه محدودیت کالری در غلظت انسولین ناشتا، دمای مرکزی بدن، سطوح تری یدوتیرونین (T3) سرم، و آسیب اکسیداتیو به DNA (که با کاهش قطعه قطعه شدن DNA منعکس می شود) مشاهده شد که نشان دهنده یک اثر ضد پیری احتمالی طولانی مدت است. محدودیت کالری

خلاصه و توصیه ها

●اهداف کاهش وزن – کاهش وزن 5 تا 7 درصد از وزن بدن دارای مزایای سلامتی متعددی است و باید به عنوان یک هدف اولیه کاهش وزن جستجو شود. (به “اهداف کاهش وزن” در بالا مراجعه کنید.)

● نرخ مورد انتظار کاهش وزن – کاهش وزن مستقیماً با تفاوت بین انرژی دریافتی و مصرف انرژی فرد مرتبط است. کاهش دریافت کالری کمتر از هزینه باید منجر به نرخ اولیه قابل پیش بینی کاهش وزن شود که با کمبود انرژی مرتبط است. تفاوت های فردی قابل توجهی وجود دارد و نظارت دقیق بر مصرف انرژی ضروری است. به بیماران باید آموزش داده شود که کاهش وزن به خودی خود باعث کاهش مصرف انرژی می شود و انتظار می رود بدون کاهش بیشتر انرژی دریافتی، افزایش وزن افزایش یابد (شکل 1). (به “نرخ کاهش وزن” در بالا مراجعه کنید.)

●انتخاب رژیم غذایی – هدف رژیم درمانی کاهش کل کالری مصرفی است. پیشنهاد می کنیم به جای تمرکز بر روی یک ماده مغذی خاص (درجه 2B) یک الگوی غذایی از غذاهای سالم، مانند رویکردهای غذایی برای توقف فشار خون بالا (DASH) یا رژیم مدیترانه ای انتخاب کنید. رژیم هایی که بر کاهش کربوهیدرات های تصفیه شده، گوشت های فرآوری شده و غذاهای سرشار از سدیم و چربی ترانس تاکید دارند. اعتدال در گوشت قرمز فرآوری نشده، مرغ، تخم مرغ و شیر؛ و مصرف زیاد میوه‌ها، آجیل، ماهی، سبزیجات، روغن‌های گیاهی، غلات کامل، حبوبات و ماست با حداقل فرآوری شده ترجیح داده می‌شود. (به «انتخاب رژیم غذایی» در بالا مراجعه کنید.)

هیچ رژیم غذایی واحدی وجود ندارد که برای همه بیماران مناسب باشد. انواع استراتژی های غذایی وجود دارد که می تواند در کاهش کالری دریافتی و کاهش وزن موثر باشد. بیماران اغلب برای انتخاب استراتژی غذایی مناسب برای آنها بر اساس عادات غذایی معمول و ترجیحات غذایی، سبک یادگیری ترجیحی و قابلیت ها، و توانایی درک شده برای مدیریت گرسنگی، حفظ پایبندی و حفظ لذت از خوردن، به راهنمایی نیاز دارند.

پیروی از رژیم غذایی – صرف نظر از نوع رژیم غذایی، یک پیش بینی کننده مهم کاهش وزن است. استراتژی های اصلاح رفتار برای بهبود انطباق رژیم غذایی با هر نوع رژیم غذایی مهم هستند. (به «ترجمه تحقیق به عمل» در بالا و «چاقی در بزرگسالان: رفتار درمانی» مراجعه کنید.)

●انواع رژیم های غذایی – اگر یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات انتخاب شود، انتخاب های سالم برای چربی (تک و چند غیراشباع) و پروتئین (ماهی، آجیل، حبوبات و مرغ) باید تشویق شوند. اگر یک رژیم غذایی کم چرب انتخاب شود، کاهش چربی باید با افزایش کربوهیدرات های سالم (میوه ها، سبزیجات، غلات کامل) همراه باشد. (به «انواع رژیم‌های غذایی» در بالا مراجعه کنید.)

●حفظ کاهش وزن – اگرچه بسیاری از افراد در کاهش وزن با رژیم غذایی موفق هستند، اما بیشتر آنها مقدار زیادی یا تمام وزن از دست رفته را دوباره به دست می آورند (جدول 3). از آنجایی که پیروی طولانی مدت از رژیم غذایی حفظ وزن احتمالاً مهمترین عامل تعیین کننده موفقیت است، رژیم بهینه حفظ وزن به اولویت و عوامل فردی بستگی دارد. ورزش و مداخلات رفتاری نیز ممکن است به افراد در حفظ کاهش وزن کمک کند.

دکتر اصغریان

فوق تخصص آسم ،آلرژی و ایمونولوژی

رتبه اول بورد فوق تخصص دانشگاه تهران

منبع :

2022 UpToDate

برای مشاهده مطالب آموزشی دکتر اصغریان در اینستاگرام اینجا را کلیک کنید

برای مشاهده مقاله با عنوان بیماریهای پوستی در بارداری اینجا را کلیک کنید .